Maquoleet!: Team Building at Morong

Sunday, November 13, 2011

Team Building at Morong

Mala-Temptation Island ang aming naging team building sa Morong, Bataan last Nov. 5-6. Pero sa halip na puno ng temptasyon ang aking paglalamyerda sa Waterfront Beach Resort, panay island lang ang aking napala. Island ng mga buhangin at alon, walang temptasyon, at all!

Solo kasi namin ang buong beach resort. Kung iisipin mo pa lang kung gaano kalawak ang isang beach resort at wala kang matanaw na na kahit isang bukol kundi umbok ng buhangin, watta boring sight! Hindi ito ang inaasahan ko. I was expecting for boodies!

Buti na lang at malinaw ang tubig. Napakalinis ng dagat. Hindi tulad ng ibang beach resorts na napuntahan ko, kung anu-anong makukulay na plastic creatures ang malayang nakikihalubilo sa mga hitang naglulublob.

Napaganda ng malalaking-alon. Mababaw ang tubig. Malayo na ang aming nararating pero hanggang dibdib pa din. Sa bahaging mababaw humahampas ang malalaking alon. Ang saya magpasaklob at magpatangay sa mga tsunano - mini tsunami.

Nadedma ang isang bottle ng The Bar, masmasaya magbabad sa dagat. Pero Masaya din tumagay, sakto... tubig dagat ang chaser, pangontra sa pakla.

After naming i-marinade ang aming mga katawan sa alat ng dagat, sa swiming pool naman kami nag-babad. Pictyur-pictyuran. Languy-languyan. Enjoy lang!

Pamatay ang pa ang aming mga games the night before. Dragon tail! Dalawang team na may mga tig-pitong miyembro. Bubuo ng parang centipede. Nakahawak lang sa mga damit at shorts. may buntot na panyo yung nasa dulo (tail). Nakaipit lang sa shorts para madaling hablutin ng head (nasa harap). Habulan, banatan, dapaan, sigawan, tawanan, sakitan, subuan... ng buhangin haha. 5 times kelanagang mahablot ng kalaban ang tail para manalo. After ng games, yung mga bitin na shirts, nagiging gown, yung mga fitted naging loose, yung hindi strechables nagiging gula-gulanit. Aside from the fact na mega exhausted talaga ang bawat players dahil walang bumibitaw maliban nalang kung nabudburan ng buhangin sa bunganga at mata. Walang bumibitaw kahit dumagan pa yung pinakadambuhalang kalaban. Baldado talaga yung nasa ilalim, hindi bumitaw, manalo lang, sudexo ba naman ng Starbucks ang premyo eh, P100 bawat gift cert.

Walang araw nung nagswiming kami, in fact maambon nga, pero bakit ganon? Lalo akong naging ulingling, kirara, baluga, as in talagang Ms. Angola!