Second time ko na sa E.K. Una, nong field trip namin noong February lang. Dalawa lang ang nasakyan ko noon dahil ang hahaba ng mga pila. Chinese New Year kasi non. Isa pa, hapon na nagbukas ang amusement park non. Pero this time, 11 a.m. palang, bukas na sya! Kaya maaga kaming nagparty-party!

Inikot naming ang E.K. mula sa kanan. Pagkatapos iwanan ang mga gamit sa locker, nagwarm-up na kami ng mga lalamunan sa katitili sa unang ride, ang Bumpcar! 1^st time ko lang masakyan yun. Masaya pala kahit walang direksyon nag takbo ng kotse mo, kahit di mo kilala ang nababangga mo, at kahit naaalog ang utak mo! Bongga!

Dahil medyo nagkawindangan na sa simpleng ride na yun, nagaevel-up kami konte. Ang challenge, sumakay ng walang emosyong mapo-project sa mukha. Ang humamon? Roller Skates! Mukang simpleng pambatang mini rollercoaster lang naman siya kung tutuusin. Pero nung nagsimula ng umandar, walang nagwagi sa challenge. Lahat ay guilty sa pagbanat ng vocal cords.

Hindi ganon ka-busy ang mga rides kaya umaga pa lang, nakakarami na kami. Agad naming pinuntirya ang Anchors Away na mula sa malayo ay mukang nagtatawag ng lululain sa kaduduyan. Dahil 1^st time ko ding masakyan yon, sa pinakadulo ako pumuyesto, para masulit ang utmost effect nito. Dahan-dahang nagpaswing-swing ang barko at muling nagsitilian ang mga lalamunan namin. Tuwing kami ang nasa taas, pakiramdam ko ay tumataob ang barko at pilit kaming tinatapon. Mabuti na lang at abot ko ang bakal sa likod ko, kahit papaano ay may kinakapitan ako dahil wala man lang sitbelt ang ride. Dito na nagsimulang magasgas ang aking lalamunan. Medyo tumitibok-tibok na rin ang aking sintido.

Sunod naman ay ang wisikan portion, Jungle Log Jam. Tatlo kami sa isang trosong bangka. Masaya kahit nakababasa. Una, mababang bagsakan lang pero pagdating sa ultimate na padulasan ng bangka, para kaming hinuhulog sa talon. Napakataas at napakatarik ng pinagbulusukan mamin. Muling nagsibanatan ang mga bunganga na kuhang-kuha sa mga pictures. Pagbagsak, lahat basa.

Marami-rami na kaming dinaanang pagsubok at pagsasanay. Panahon na upang harapin ang pinakamatinding hamon, ang Space Shuttle! Hindi ko napansing nauna na pala sa pila ang mga kasama ko habang nilalaro ang bote-bote. P50 isang laro, walang free trial. Parang minamani lang ng staff kaya naengganyo akong sumugal para sa premyong giant Bangis stuff toy, wala naman akong napala. Mabalik tayo sa kalawakan. Pagsunod ko sa mga kasama ko sa Space Shuttle, marami ng mga nakapila, tuloy nakasakay na sila. Mag-isa ko nalang sumakay at wala akong katabi sa 2-sitters na pwesto. May libreng photoshoot pa bago umandar. Pakiramdam ko tuloy e huling kuha ko na yun na buhay ako. Habang umaangat ng dahan-dahan ang papatay sa aking rollercoaster, namamalas ko ang kabuuan ng E.K. Natatanaw ko din ang aking mga kasama sa baba na nagchi-cheer sa akin. Saka biglang bumulusok pababa ang ride! Sa sobrang ewan hindi ko nagawang tumili! Tuwing bumabaliktad ang sasakyan, hindi ako pumipikit para maranasann ko ng buong-buo ang pakiramdam ng pinapatay ng walang kalaban-laban. Pag-dating sa dulo ay biglang kakalabog na parang nasiraan ang tren at bahala-kang-bumaba-mag-isa-mo ang labanan. Pero hudyat lamang iyon ng pagbuwelo sa pangalawang pagtatangka sa buhay mo ng patalikod. Oo, dahil literal na paatras ang takbo ng Space Shuttle sa parehong bilis upang ibalik ka sa pinanggalingan mo. Hoooh! Nakakaunat ng buhok ang experience kong iyon.

Pagkatapos non, relax mode muna. Lamon portion naman. Buti nalang at nauna kaming mag-rides bago kumain, kung hindi, kawawa naman ang mga nasa likuran namin sa mga rides dahil maliligo sila ng mga suka kung sakali.

Hindi na kami nag-aksaya ng panahon. Pagkatapos ng kain, sumakay uli kami, pero dahil extended pa rin ang relax mode namin, dun muna kami sa mild rides lang. Realto! 2^nd time ko na sa Realto. Noong una kong punta, Happy Feet ang showing, this time, para maiba lang, Happy Feet pa rin. Tagal mag-blockbuster ng show na yun ah, 7 months running! Pero enjoy pa din kahit medyo memorized ko na ang bawat nginig at sway ng mga silya. Hehe!

Lulalan kung lulaan naman ang labanan ng next ride namin. Ang malaking Wheel of Fate! Hindi gaya ng unang sakay ko dito nung Feb, maiksi lang ang pila kaya nakasakay kami agad. Maganda sa itaas dahil kita mo halos ang kabuuan ng Laguna. Abot-tanaw din ang Laguna lake. Hindi na ako sin-lula ng unang sakay ko duon. Sa katunayan nagagawa ko pang tumayo kahit nasa pinakatuktok na kami para magpa-picure habang ang iba naming kasama sa kabila ay parang mga maniking hindi man lang nagkikibuan sa ngatog!

Enough for relax mode! Basaan festival naman ang sunod. Riogrande! Ang pinakana-enjoy ng karamihan! Inasahan ko na ang ride na ito kaya nagbaon ako ng extra-clothes, complete set, pati underware at twalya. Hindi rin ganon kahaba ang pila at medyo mabilis lang naman ang andar ng pila. Bago kami sumakay ay biglang bumuhos ang ulan. Medyo gusto ko ng umatras non dahill ayokong masyadong mabasa kahit pa handa naman ako. Hindi ko inakalang wala lang pala ang basang dulot ng ulan kumpara sa tubig na kayang ibuhos ng ilog mismong kinalulutangan namin.

Sa unang sakay namin ay banatan na naman ng vocal cords ang labanan. Palakasan ng tawa, tili at tuksuhan dahil habang ang ilan ay wisik lang ang inabot, ang iba ay talagang ligo ang kinahinatnan. Dahil hindi nakuntento at nais gumanti ng mga nabasa, pumila uli kami. Ang challenge this time, basain ang mga tuyong bahagi ng mga nauna ng naligo, paliguaan din ang mga nananatiling tuyo, at basain ang water proof kong kingky hair! Pagkatapos nga ng muling paglalayag ay tagumpay ang bawat isa sa plano. Walang naiwang tuyo. Basa lahat kahit loob ng mga sapatos at higit sa lahat, hindi kinayang manatiling tuyo ng aking buhok dahil natapat ako sa falls nung umikot ang salbabida!

Ibang trip naman ang sinubukan namin. Pinasok naming ang bahay-ni-lola sa halagang P50. Sa entrada pa ang ng Horror House ay pirmi na ang tilian dahil sa nakabibiglang loud horror sound effect na nagpaatras sa dalawa naming kasama. Hindi na sila tumuloy haha. Samantalang masnakakatakot pa yung ginawa kong pag-gulat sa mga kasama kong nasa likuran ko nung bigla akong lumabas sa likod ng pinto habang pa-exit sila.

Nag-pahinga lang kami konti sa mga benches. Medyo nagdidilim na noon pero nagsimula na ring pailawan ang buong amusement park. Pagkapahinga at konting lakad-lakad, medyo nagkahiwa-hiwalay na. Pero marami pa rin ang game ituloy ang basaan. Muli kaming pumila sa Riogrande at nagkukulitan sa palutang namin habang kinakabig ito para matapat sa mga malalaking alon at falls ang mga target basain. Hoooh! Ang saya. Kahit pakiramdam ko noon ay lalagnatin na ako sa ginaw at sa pagkabasa ay gusto ko pa ring ulit-ulitin, ganon din ang aking mga kasama. Kaya sa ikaapat na pagkakataon, pumila uli kami at nagpatiagos sa ilog at muling nagsisigawan habang tuluyan ng nagsisiligo ang bawat isa sa mga alon at wisik. Sabon at shampoo nalang ang kulang.

Nagsawa din ang lahat sa kapapasyal, kasasakay at sa hiluhan kaya nagsibihis na kami at nagkitakita upang panoorin ang fireworks display bandang 8:30 pm na sinasabayan pa ng musika bilang tanda ng pagtatapos ng lahat sa araw na iyon!

Babalik uli ako upang subukan naman ang mga hindi ko nasubukan na naenjoy ng iba kong kasama gaya ng go-cart, 4D, at free fall! See yah there! It was a nice team building experience!